Mundartgedichte

Da Leb'nsweg

Goa moncherlei konn oan passier'n
wonn ma' so durch sei' Leb'n geht,
dös losst am' mehr ois g'nua oft g'spian
wos am im Weg do olles steht.

Wos oan gonz oafoch niederdruckt,
wei' dös a grod so kemma muaß,
und monchmoi netta grod varruckt,
an Tritt vaschofft no' mit'n Fuaß.

Jo ned nur dös, es plogt oft so,
dass ma' oft nimma woaß warum
und ois ma' is', grod neamma froh,
wei' letztlich wiaklich olles z'dumm.

Wonn do ned Oans dö Nerv'n häd,
der miassat glott in Löffe schmeiss'n,
do is' woi g'frogt, dass der vasteht,
sie gründlich auf dö Zänt zum Beiß'n.

Und soit er, a wonn's eam sekkiert,
donn drüber a no' loch'n kenna,
donn g'heat an Soich'n gratuliert,
den konn ma' Optimist grod nenna.

Adamas
Zum Schmunzeln schön... :thumbup:

Lach, wenn's zum Weinen ist.... fällt mir dazu ein. :)
 
Werbung:
Blitzgneißer

Heit foit ma' ein, nur leider' z'spät,
dass, wonn's um's Weggaschmeiß'n geht,
so monch's fiat Kunst a Hit sei' mog,
wos i om End scho' z'lempert hob.

I hob dös onfongs ned kapiert,
dass oft a Klump zum Kunstwerk wiad
wonn ma's mit no' an Klump vaziert
damit dös wem zum Kauf vafiat.

Do häd i scho', wia soi is nenna,
an Hauf'n Gfrast vascherb'ln kenna
und mir, wonn ma' dös iatzt betrocht,
bestimmt a goidigs Sitzfleisch g'mocht.

Nur iatz, nochdem i g'schlof'n hob,
bleim dö Finanzen a marod,
wei', und drum steh' i so danem,
i hob mein Mist da Obfuhr gem.

Bis wieder hinich mir wos wiad
und dös ois Kunstwerk is' trapiert,
weckt's in mir an Vadocht an leis'n,
do werd' grod i zum oid'n Eis'n.

Adamas
 
Dö Woihn

Dö Woihn, dös segt ma' scho' seit Joahr'n
sand ned mehr wert wias Nos'nboahn,
wobei, wonn oans in der g'scheit' boaht
si' mehr Erfoig oft offenboat.

Wei' do hot mehr ma' auf da Haund
ois wos a Woih bringt in a Laund,
weshoib dö Stimmen fia dö Füascht
nix onders sand wia fia dö Wüascht.

Es denkt jo koaner mehr no' mit
und gibt dö Brüader gscheit an Tritt
dö immer nur im Faulbett batz'n
und nur mit Schmäh es Voik no' ratz'n.

A jeder mocht und dös grod stur,
sei' Kreiz scho' aus Gewohnheit nur
on immer nur dö gleiche Stö,
do foaht dö Bohn drauf wiadawö.

Und koana sponnt, dass er damit
nur mithüft, dass mir nur no' tschick
und si' in Joahn nix ändern wiad,
wos netta grod in Schuidn fiaht.

Nur hüft dös gonze Jammern nix
so long ma' ned erkennt dö Tricks
bei dö die Politik nur locht
und's Voik im Grund nur bleda mocht.

Adamas
 
Schlauchproblem

Dös Lem konn oft gewoitig schlauch'n
is‘ hianmassig ma‘ ned zum Brauch‘n
wei‘, wos beim Denga oafoch zöht,
dö Geistigkeit dabei oan föht.

I moan es konn, mit Nochsicht g‘sogt,
an jed’s passiern is‘ wos vabockt,
nur soit ma‘ si‘ stott hüflos flenna
donn scho‘ a bisserl höff’n kenna.

Do wärs hoid g’frogt, bei dem Verhoit’n,
dös Hian gonz oafoch höher z‘schoit‘n
damit’s glei‘ richtig g’fordert wird
und dös zu oaner Lösung fiaht.

Wei‘ ohne dö, so vü is’ kloar,
bleibt oan dös Gwirgst und mehr sogoar,
jo sitzt ma‘ nur, dös ohne Sinn,
wia’s hoaßt in da Bredouille drin.

Und, dass do jetzt koa Ende nie,
braucht’s wos oan hüft, braucht’s Fantasie,
wei‘ ohne dö und‘ Köpfei rauch’n,
konn oan dös Lem gewoitig schlauch’n.

Adamas
 
Werbung:
Stauproblem

So vor an Zeitl woas zum Schreck'n
wei' jeder woit wo wos entdeck'n,
egal a wia dös woar a so,
ma' hod nur g'suacht, sogoa om Klo.

A jeder woar do zwoar a Christ
doch hoamlich no a Alchimist
damit er, wo er hoid so spinnt,
om End, im Foi, a Goid no' findt.

Mit Glick, koa Red ned vo' Vastaund,
is' in Amerika ma' glaundt,
dös ma' fia Indien hod g'hoitn
wei' s vo’ dem g’wusst hom uns're Oit'n.

Dö "Indianer" dö ma' g'fundn,
sand glei' im Kroas g'rennt mehras Stund'n,
wei's kennt hom wos er bliaht fia Schod'n
wonn's jetzt entdeckt sand und varrod'n.

Und dös wor nochand a der Foi,
da gonze Sud vo' überoi
der hod si' donn bei dene troff'n,
wos sogoa heit uns mocht no' z'schoffn.

Seit domois, seit der gonz'n Zeit,
g'schiacht dort grod wos zum Hümme schreit,
wos a ned wundert wonn ma' schaut
wia's is' wonn si' da Mist wo staut.

Adamas
 
Zurück
Oben